யுத்தத்தை முடிவுக்கு கொண்டு வந்து, சிங்கள மக்கள் மத்தியில் ராஜாவாக வாழ்ந்த மஹிந்த ராஜபக்ஸ தற்போது, சிங்கள மக்களின் பெரும் கோபத்திற்கு இலக்காகி ஓடி ஒழியும் நிலைக்கு தள்ளப்பட்டுள்ளார்.
இதற்கு இலங்கையின் வரலாற்று சிறப்புமிக்க அநுராதபுரம் நகரில் பௌத்த மதகுருமார்கள் உள்ளிட்டோரின் கடும் எதிர்ப்பை மீறி நினைவு தூண் ஒன்றை அமைத்ததால்தான் அவருக்கு இந்த நிலை ஏற்பட்டுள்ளதாக அருண லக்ஸ்மன் பெர்னாண்டோ என்பவர் எழுதிய கட்டுரையில் கூறப்பட்டுள்ளது. அந்த கட்டுரையில் கூறப்பட்டுள்ளதாவது, “இலங்கையின் அநுராதபுரம் புனித நகரம் அதமஸ்தானத்தை மையமாகக் கொண்டது. இது மிகவும் தொல்பொருள் மதிப்புடையது.
அநுராதபுரம் புனித நகரம் மற்றும் அதன் சுற்றுப்புறத்தின் இருப்பிடம் பற்றிய பூர்வோத்திரம் தொடர்பான அதாவது அதன் காலம் குறித்த இறுதி முடிவுகளுக்கு வருவதற்கு முன், தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்கள் இன்னும் போதுமான ஆதாரங்களை சேகரிக்க போராடி வருகின்றனர். இத்தகைய உணர்வுப்பூர்வமான இடத்தில் புதிதாக ஒன்றைக் கட்டுவது கண்ணில் உள்ள இமைகளை அகற்றுவது போன்றது.
ஏனெனில், இத்தகைய தொல்பொருள் இடங்கள் சில நொடிகளில் உலக வரலாற்றில் பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தக்கூடும் என்பதும் கூட ஒருவித நம்பிக்கைதான். எவ்வாறாயினும், இவ்வாறான கருத்தியல்களை மீறி 2010 ஆம் ஆண்டு அப்போதைய ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர முன்னணி அரசாங்கம் இந்த வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க இத்தலத்தில் புதிய நினைவுத்தூணை கட்ட நடவடிக்கை எடுத்தது.
தொல்பொருள் ஆய்வாளர்கள் மற்றும் கல்வியாளர்களின் கடும் எதிர்ப்பையும் மீறி, 30 ஆண்டுகால போரில் உயிரிழந்த முப்படையைச் சேர்ந்த 30,000திற்கும் அதிகமான இராணுவத்தினரை நினைவு கூரும் நோக்கில் அநுராதபுரத்தில் புதிய நினைவுத் தூண் ஒன்றை அமைக்க மகிந்த ராஜபக்சே விரும்பினார். முதலில் ரணவிரு சேய என அழைக்கப்பட்ட இது பின்னர் சண்ட ஹிரு சேய என பெயர் மாற்றம் பெற்றது.
மகிந்தவின் இந்த யோசனைக்கு நாட்டில் உள்ள மதவாத மக்கள், பவுத்த மதகுருமார்களான பிக்குகள் மற்றும் தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்கள் கடும் எதிர்ப்பு தெரிவித்தனர். நினைவுத் தூண் கட்டுவது அவசியமானால், அதனை நாட்டின் வேறு இடத்தில் கட்ட வேண்டும் என்றும், புனித நகரமான அநுராதபுரத்தின் இந்த கட்டுமானத்தை மேற்கொள்ளக்கூடாது என்றும் அவர்கள் தெரிவித்தனர். எவ்வாறாயினும், இராணுவத்தினரை நினைவு கூர்ந்து நினைவுத் தூணை நிர்மாணிப்பதன் மூலம் பயனடையக்கூடிய தனது சிங்கள பௌத்த வாக்காளர்களை மனதில் வைத்து அவர்களின் ஆலோசனையை மகிந்த ராஜபக்சே பொருட்படுத்தவில்லை.
ருவன்வெலி சேயாவின் உயரமான 299 அடி உயரத்தில் புதிய நினைவுத் தூணை நிர்மாணிப்பதே மகிந்தவின் ஆரம்பத் திட்டமாகும். புனித நகரத்திலேயே நிலம் ஒன்றைக் கேட்க வேண்டிய நிலைக்கு தொல்பொருள் திணைக்களம் தள்ளப்பட்டதால் அதிகாரிகள் கடும் நெருக்கடிக்கு உள்ளாகினர். எனினும், அன்று தொல்பொருள் ஆணையாளராக இருந்த பேராசிரியர் செனரத் திசநாயக்க அரசாங்கத்தின் கோரிக்கைக்கு இணங்கவில்லை.
பழங்கால ஸ்தூபிகளுக்கும் பிரபஞ்சத்திற்கும் இடையே தொடர்பு இருப்பதால், ஸ்தூபியை நிர்மாணிப்பதில் அரசாங்கம் கடுமையான சிக்கல்களை எதிர்கொள்ளக்கூடும் என்று மற்றொருவர் அப்போதே எச்சரித்திருந்தார். கடந்த காலங்களில் ருவன்வெலி சேயாவை விட உயரமான கோபுரத்தை நிர்மாணித்திருக்க முடியும் எனவும் ஆனால் வெளிவராத உண்மையின் காரணமாக அநுராதபுரத்தில் மற்றுமொரு கோபுரத்தை நிர்மாணித்திருக்க முடியாது எனவும் அவர்கள் தெரிவித்தனர்.
தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்களின் அறிவியல் பகுப்பாய்வு இருந்தபோதிலும், அரசியல்வாதிகள் பலர் வீணான ஆபத்துக்களுக்கு பயப்பட்டார்கள். அந்த பயமுறுத்தும் எண்ணங்களாலும், பேராசிரியர் செனரத் திசநாயக்கவின் கடும் எதிர்ப்பினாலும், பூஜா நகருக்கு வெளியே ருவன்வெலி சேயாவை விடக் குட்டையான சந்திரன் ஹிரு சேயாவைக் கட்டுவதற்கு அரசாங்கம் பின்வாங்க வேண்டியதாயிற்று. சில தரப்பினர் தொல்பொருள் மதிப்பின் காரணமாகவும், மற்றவை கட்டடக் கலை குறைபாடுகளாலும் அவ்வாறு செய்தனர்.
போரை நினைவு கூரும் வகையில் உலகில் எங்கும் நினைவுத் தூண் கட்டப்படவில்லை எனவும், அதனைக் கட்டுவது வீண் எனவும் தெரிவித்தனர். இந்த ஸ்தூபிக்கு வீரமரணம் அடைந்த வீரர்களை நினைவுகூருவதற்கு மட்டுமின்றி, 30 ஆண்டு கால போரில் உயிரிழந்த சிங்கள, தமிழர், முஸ்லிம்கள் உட்பட அனைத்து சமூகத்தினரையும் நினைவுகூரும் வகையில் இந்த ஸ்தூபிக்கு பெயர் சூட்ட வேண்டும் என ஏனைய கட்சிகள் அரசாங்கத்திற்கு பரிந்துரை செய்துள்ளன.
ஆனால் மகிந்தவோ அல்லது முன்னைய அரசாங்கமோ செவிசாய்க்கவில்லை. மகிந்த ராஜபக்சவின் உத்தரவின் பேரில் பாதுகாப்பு செயலாளராக இருந்த தற்போதைய ஜனாதிபதி கோத்தாபய ராஜபக்சவின் நேரடி வழிகாட்டலின் கீழ் இந்த நிர்மாணப்பணிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. அப்போதைய இராணுவத் தளபதி லெப்டினன்ட் ஜெனரல் தயா ரத்நாயக்கவின் மேற்பார்வையின் கீழ் 4 ஆவது பொறியியல் சேவைகள் படைப்பிரிவின் அதிகாரிகள் சந்தஹிரு சேயாவை நிர்மாணிக்கும் பணிகளை ஆரம்பித்தனர். தொல்பொருள் திணைக்களம் மற்றும் சிறிலங்கா பொறியியல் கூட்டுத்தாபனமும் இதற்கு ஆதரவளித்தன.
சண்டஹிரு சேயா 282 அடி 6 அங்குல உயரம் கொண்டது மற்றும் ருவன்வெலி மஹா சேயா, அபயகிரி மற்றும் ஜேதவனாராமய ஆகிய இடங்களுக்குப் பிறகு சிறிலங்காவின் மிக உயரமான தாகமாக இருந்தது. நவம்பர் 23, 2014 அன்று, சேயாவின் நினைவுச்சின்னங்கள் பொக்கிஷமாக வைக்கப்பட்டன மற்றும் 8 கிலோ செப்பு மற்றும் தங்க சிலை பொக்கிஷமாக வைக்கப்பட்டது. செப்புத் தங்கம் என்று தனித்தனி வகை தங்கம் இல்லை என்று தொல்பொருள் ஆய்வாளர்கள் கூறினாலும், இந்த தங்கச் சிலைகளின் கதைக்கு அப்போதைய ஊடகங்கள் சிறப்பு முக்கியத்துவம் அளித்தன. ஆனால், இன்று இந்த சிலை தொடர்பான பல சர்ச்சைகள் அரசியல் வட்டாரத்தில் பேசப்பட்டு வருகின்றன.
தங்க புத்தர் சிலை தவிர, தங்கத்தால் செய்யப்பட்ட போதி மரமும், தங்க இலையில் பொறிக்கப்பட்ட திரிபிடகமும் உள்ளது. மேலும், வெளியாட்கள் வழங்கிய வெள்ளி, முத்து, ரத்தினக் கற்களும் இங்கு வைக்கப்பட்டிருந்தன. மகிந்த ராஜபக்ச ஆர்வத்துடன் நிர்மாணப் பணிகளை ஆரம்பித்த போதிலும், எதிர்பார்த்தபடி சண்டஹிரு சேயாவின் நிர்மாணப் பணிகளை முடிக்க முடியவில்லை.2009 போர் வெற்றியோடு ஜனாதிபதியாக இருந்த மகிந்த ராஜபக்ச, மைத்திரிபால சிறிசேனவின் வரவால் ஒரு மோசமான தோல்வியை சந்தித்தார்.
அவர் ஒருபோதும் தோற்கடிக்கப்படமாட்டார் என்று பலர் நம்பினர். ஜனாதிபதித் தேர்தல் பிரசாரக் கூட்டங்களில் தனக்குப் போட்டியாளர்கள் இல்லை என்று கூறிய மகிந்த ராஜபக்ச அநுராதபுரம் புனித பிரதேசத்தில் தன்னிச்சையாக நினைவுத் தூணை நிர்மாணித்தமையினால் எதிர்பாராத தோல்வியைச் சந்தித்துள்ளதாக பலரும் தெரிவித்தனர். எனினும் அரச தலைவராக பொறுப்பேற்ற மைத்திரிபால சிறிசேனவோ அல்லது அப்போதைய நல்லாட்சி அரசாங்கத்தின் பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்கவோ சந்தஹிரு சேயாவின் பணிகளை கைவிட்டுவிட்டு குறைந்த பட்சம் திரும்பிப் பார்க்கக் கூட விரும்பவில்லை.
2020 ஆம் ஆண்டு மீண்டும் பிரதமராக தெரிவு செய்யப்பட்ட மகிந்த ராஜபக்ச சுமார் ஐந்து வருடங்களாக கைவிடப்பட்டிருந்த சந்தஹிரு சேயாவை நிர்மாணிக்கும் பணியை தொடங்கினார். அப்போது சந்தஹிரு சேயாவை கட்ட வேண்டாம் என அரசாங்கத்தை எச்சரித்தவர்கள், இந்த தன்னிச்சையான நிர்மாணத்தை நிறுத்துவதே பொருத்தமானது என தெரிவித்த போதிலும் கட்டுமானம் தொடர்ந்தது. சந்தஹிரு சேயா இறுதியாக நவம்பர் 18, 2021 அன்று பொதுமக்கள் வழிபாட்டிற்காக திறக்கப்பட்டது.
ஆனால் 6 மாதங்களிலேயே மீண்டும் ராஜபக்சக்களின் துரதிர்ஷ்டம் அவர்களுக்கு ஏற்பட்டது. மூன்று வருடங்களின் பின்னர், பொதுஜன பெரமுனவின் அரசாங்கம் கவிழ்ந்து, இந்நாட்டு மக்களால் அரசன் போல் நடத்தப்பட்ட மகிந்த ராஜபக்ச, பிரதமர் பதவியை விட்டு தலைமறைவானார். ராஜபக்சக்கள் ஏழெட்டு தசாப்த கால அரசியல் வாழ்க்கையை கைவிட்டு அவர்களின் உயிருக்கு அச்சுறுத்தல் ஏற்பட்ட காரணத்தினால் தற்போது இராணுவ பாதுகாப்பில் வாழ்கின்றனர்.
அது மாத்திரமன்றி, ராஜபக்ச வம்சத்தின் தொட்டில் என்று கருதப்படும் மெதமுலன அரண்மனை தீயிட்டு கொளுத்தப்பட்டதுடன் ராஜபக்சக்களின் சமாதிகளும் கூட தரைமட்டமாக்கப்பட்டன.” இவ்வாறு அந்த கட்டுரையில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.